மரத்தில் ஏறிய நடிகை -டைரக்டர் வியப்பு

பொட்டலமும் பெரிசில்ல, பட்சணமும் ருசியில்ல என்கிற மாதிரிதான் இருக்கிறது தற்போது வருகிற அநேக படங்கள். அடடா என்று ஆச்சர்யப்பட வைக்கிற ஒன்றிரண்டு படங்களும் கூட 'அண்டை வீட்டு நெய்யே' கதையாக திருட்டுப் பல் காட்டி சிரிக்கிறது.

பதினாறு வயதினிலே, உதிரிப்பூக்கள், அன்னக்கிளி என்று தமிழ்சினிமா வாழ்வாங்குவாழ்ந்த காலத்தை இப்போது நினைத்தாலும் அடிவயிற்றில் ஐஸ் மழை பொழிகிறது. ஆஹா... அதுதானே நிஜமான மழைக்காலம் தமிழ்சினிமா ரசிகனுக்கு.

அப்படியெல்லாம் சொந்த கற்பனையில் சோறு பொங்கிய ஜாம்பவான்களை இப்போது நினைத்தாலும் நெஞ்சம் மகிழ்கிறதே...

ஆர்.செல்வராஜ், பாரதிராஜா, இளையராஜா கூட்டணி இருக்கிறதே, அது தமிழ்சினிமாவில் பொற்காலத்தை தந்த கூட்டணி. இப்போது இவர்கள் தனித்தனியாக படைப்புலகத்தை உருவாக்கிக் கொண்டாலும், அவரவர் சாம்ராஜ்யம் இன்னும் அப்படியேதான் இருக்கிறது என்பதற்கு உதாரணம்தான் ஆர்.செல்வராஜின் தற்போதைய படைப்பான பச்சைக் குடை.

இந்திய மொழிகள் அத்தனையிலும் சுமார் 154 படங்களுக்கு கதை வசனம் எழுதியிருக்கிறார் ஆர்.செல்வராஜ். அன்னக்கிளி, கிழக்கே போகும் ரயில், புதிய வார்ப்புகள், புதுமைப்பெண், சின்னக்கவுண்டர், அலைபாயுதே, முதல் மரியாதை, என்று போய் கொண்டே இருக்கிறது இவரது கதை வசனங்களுக்கான வெற்றியும், மரியாதையும். இப்போதும் கூட சின்னத்திரை சீரியல்களை மண் மணக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார் ஆர்.செல்வராஜ்.

சரி, பச்சைக்குடைக்கு வருவோம்.

தலக்கோணம் காடுகளில் எடுக்கப்பட்டிருக்கும் இந்த படம் பசுமையின் அவசியத்தை உணர்த்துகிற படம். காட்டிலிருக்கும் மரங்களையே தெய்வமாக வழிபடும் காட்டுவாசிகள் கூட்டத்தில் எங்கிருந்தோ தொலைந்து போன குழந்தையாக வந்து சேர்கிறாள் ஒருத்தி. அவளை பள்ளிக்கு அனுப்பி பட்டதாரியாக்குகிறான் வனங்களின் தலைவன். இருவருக்குமான அண்ணன் தங்கை உறவு நாளுக்கு நாள் மரங்களை போலவே வளர்ந்து உயர்ந்து நிற்கிறது.

பட்டப்படிப்பை முடித்துவிட்டு வேலைக்கு போக வேண்டிய அவளோ, ஒரு நாள்தன்னுடைய சர்டிபிகேட்டையெல்லாம் கிழித்து எறிந்துவிட்டு, இங்கேயே இருந்து மரங்களையும் உங்களையும் காப்பேன் என்று கூறிவிடுகிறாள் அந்த காட்டுவாசிகளிடம்.

அந்த ஊருக்கு பச்சிலைகளால் ஓவியம் வரைவதற்காக வரும் ஓவியன் ஒருவனுக்கும், இவளுக்கும் காதல் வருகிறது. இந்த ஓவியனை சாக்காக வைத்துக் கொண்டு காட்டுக்குள் நுழையும் ஒரு கும்பல் வனங்களின் ராணியான அவளை கொன்றுவிட்டு அந்த துயரத்தில் மக்கள் தவித்துக் கொண்டிருக்கிற நேரம் பார்த்து விலை உயர்ந்த மரங்களை வெட்டி கடத்தவும் திட்டமிடுகிறது. மரங்களை காப்பாற்ற அவள் என்ன செய்தாள் என்பதுதான் க்ளைமாக்ஸ்.

கேரள அழகி நித்யாதாஸ் தான் இந்த படத்தின் நாயகி. கேரவேன் கொடு, வேளா வேளைக்கு ஜுஸ் கொடு என்று அலட்டும் நடிகைகளுக்கு மத்தியில், காட்டிலும் முள்ளிலும் கிடந்து உழைத்திருக்கிறார் நித்யா. 'இவரே மரத்தில் ஏறி தேன்கூட்டை எடுக்கிற அளவுக்கு காடு அவருக்கு பழகிப் போய்விட்டது' என்கிறார் ஆர்.செல்வராஜ்.

பச்சைக்குடை படத்திற்கு இசையமைத்திருப்பவர் இசைஞானி இளையராஜா. இவரை திரையுலகத்திற்கு கொண்டு வந்தவரே ஆர்.செல்வராஜ்தான். இருவரும் பால்யகால நண்பர்களும் கூட. படத்தின் பிரதியை இளையராஜாவிடம் கொடுத்துவிட்டு வந்தமறுநாளே ராஜா அழைத்தாராம். சில நிமிடங்கள் மவுனமாக அமர்ந்திருந்தவர், உதிரிப்பூக்கள் படத்திற்கு பிறகு நான் கண்கலங்கிய படம் இதுதாண்டா என்றாராம். அதோடு மட்டுமல்ல, இந்த படத்திற்கு பின்னணி இசையமைத்து தர வேண்டியது என்னோட கடமை. ஒரு பைசா கூட எனக்கு வேண்டாம். நான் பார்த்துக்கிறேன் என்றாராம். சொன்னார் போல, இந்த படத்தில் ராஜாவின் இசை இதுவரை நீங்கள் அனுபவித்திராத சொர்க்கமாக இருக்கும் என்றார் ஆர்.செல்வராஜ். மற்றொரு நண்பரான பாரதிராஜாவும் படப்பிடிப்பு நடந்து கொண்டிருந்த காட்டுக்குள்ளேயே வந்து வாழ்த்து சொல்லியிருக்கிறார்.

விரைவில் பச்சை குடையை பார்க்க சம்மதித்திருக்கிறாராம் இந்திய ஜனாதிபதிபிரதீபா பாட்டீல். அதன்பின் இந்த படத்தை ஐநா சபை உறுப்பினர்களுக்காக திரையிடும் நோக்கத்திலும் ஈடுபட்டிருக்கிறார் ஆர்.செல்வராஜ்.

பத்து கிணறு சேர்ந்தது ஒரு குளம், பத்து குளம் சேர்ந்தது ஒரு ஏரி, பத்து ஏரி சேர்ந்தது ஒரு மகன், பத்து மகன் சேர்ந்தது ஒரு மரம்!

-இரண்டாயிரம் வருஷங்களுக்கு முன் எழுதப்பட்ட 'விருஷ ஆயுர்வேதா' என்ற நு£லில் இருந்த இந்த வாசகங்கள்தான் என்னை இந்த கதையை எழுதவே து£ண்டியது என்கிறார் ஆர்.செல்வராஜ். இதுவரை எத்தனையோ படங்களுக்கு கதை எழுதியிருக்கிறேன். ஆனால் இந்த கதைதான் என் உயிர் என்றார் உணர்ச்சி பிழம்பாக.

உண்மைதான். மரங்கள்தானே மனிதனின் உயிர்.